Myślę, że już w połowie dzisiejszego tekstu przynajmniej kilku moich czytelników uzna, że jestem nienormalny. No ale umówmy się, że Radioaktywna Rafa nie jest też tradycyjnym blogiem poświęconym akwarystyce morskiej.
Kiedy jest pobudzony wygląda dumnie. Wyprężony, pełen energii, nabrzmiały wręcz. Jest lekko różowy i potrafi dość szybko zareagować na dotyk wyprężając się gwałtownie. Lubi być głaskany... Czasem jednak flaczeje i wygląda żałośnie...
Powyższy opis może czytelnikowi skojarzyć się tylko z jednym. Oczywiście z ukwiałem Entacmaea Quadricolor. To fascynujące zwierzę - drapieżnik, ochroniach i burdel w jednym.
Generalnie akwaryści równie silnie kochają jak i nienawidzą Quadri. To ukwiał niezwykle dekoracyjny, zmieniający non-stop kształt i odcień. Jego macki mogą być długie (co często oznacza komunikat "karm mnie!"), albo bąbelkowate, czemu zresztą zawdzięcza swoją angielską nazwę "Bubble Aenemone". Tak sobie myślę, że gdyby ktoś wszedł do salonu akwarystycznego w Polsce i poprosił o "ukwiał bąbelkowy" sprzedawca spojrzałby na niego dziwnie. Ale z drugiej strony umówmy się, że podobnie jak w sklepach z elementami elektronicznymi pracują tam często ludzie o skrzywieniu lekko autystycznym, którzy patrzą dziwnie na wszystkich klientów i najlepiej dogadują się ze skrzydlicami i ukwiałami właśnie. W każdym razie Quadri doskonale komponuje się w zbiorniku i wspaniale kontrastuje np. z zieloną Euphyllią. Niestety, bywa również upierdliwy.
Entacmaea Quadricolor najwyraźniej posiada zdolności telepatyczne - potrafi odczytywać intencje akwarysty i postępować dokładnie odwrotnie. Przykład: jeśli znajdziemy w zbiorniku miejsce dla naszego Quadri, kupimy go za 280 PLN i umieścimy go na pieczołowicie przygotowanym kawałku skały możemy być na 110 procent pewni, że ukwiał nas oleje, przecwałuje na swojej szerokiej, lepkiej, trującej nodze po innych ukochanych koralowcach i wlezie za najdalszy, najciemniejszy i najmniej widoczny kawałek skały z tyłu akwarium. Przy czym co jakiś czas będzie wystawiał macki, żeby parzyć co się da. Jeśli przykleimy go do skały "kropelką" odklei się następnego dnia. Jeśli w desperacji przybijemy go igłą strzykawkową do skały- podzieli się na dwa ukwiały, które pójdą w dwie różne strony parząc dwie różne grupy koralowców. Po co więc trzymać to świecące, chodzące gówienko w zbiorniku? Cóż...jeden obraz wart jest tysiąca słów:
Quadricolor i błazenki żyją w naturze w symbiozie. Ukwiał daje błazenkom bezpieczeństwo (są uodpornione na jego jad), a one przynoszą mu za to od czasu do czasu jedzenie. Nie oznacza to, że kupując ukwiał i błazenki od razu zobaczymy wzruszające sceny rodem z "Gdzie jest Nemo".
Błazenki urodzone w niewoli (a te dominują w sklepach) często olewają ukwiał. Wiedzą, że i tak są bezpieczne. W sumie mają rację - wszakże rzadko ludzie hodują w akwariach orki i rekiny - żarłacze. Moje dwa błazenki właśnie pochodziły z hodowli i świeżo wpuszczony do akwarium ukwiał (przemieścił się jedynie na odległość 4 cm, co oznacza, że jest telepatycznym impotentem) nie zrobił na nich żadnego wrażenia. Prosiłem. Błagałem. Zachęcałem i groziłem. Bez skutku. Błazny nie chciały się miziać z ukwiałem. Wreszcie na jakimś amerykańskim forum wyczytałem, że czasem skutkuje przyklejenie do szyby akwarium zdjęcia błazenków w ukwiale, co może sugerować rybom w środku odpowiednie zachowanie. I choć generalnie amerykańscy akwaryści morscy to idioci (niektórzy wkładają do zbiorników plastikowe koralowce i modele wraków galeonów) to rozwinąłem twórczo ich pomysł. Na kilka dni ukradłem mojemu dziecku tablet, przymocowałem go do szyby i ustawiłem tak, by odtwarzał rybom w środku zapętlony film z błazenkami wpływającymi do ukwiała. I co?
Nic. Albo błazny były tępe, albo miały kiepski wzrok i pływały nadal w innym kącie akwarium. Z pomocą przyszedł mi przypadek. Pewnego dnia jeden z błazenków wyskoczył z akwarium. Było mi go żal, bo był ze mną od samego początku. Następnego poranka znalazłem na podłodze drugiego. I choć wciąż byłem w żałobie pojechałem do Akwa Świata po nową parkę. Miałem szczęście. Właśnie przyszła dostawa z Fiji, a w niej błazenki, które jeszcze kilka dni wcześniej pływały w prawdziwej rafie. Przyniosłem je do domu, wpuściłem do akwarium, poszedłem wyrzucić niepotrzebną już foliową torebkę, a gdy wróciłem...
Błazenki uwielbiają ukwiał. Miziają się w nim i z nim. To radosny trójkąt, któremu pikanterii dodaje fakt, że błazenki są dwupłciowe. Zmieniają płeć w zależności od aktualnych potrzeb stając się samcem bądź samicą. W moim przypadku baba okazała się być tym większym błazenkiem. Natychmiast wywaliła samca z ukwiału gryząc go po płetwach i wpuszczając do środka tylko na czas kopulacji. W nocy biedak musi spać w innym kącie akwarium. Czasem wygląda to dziwnie, bo błazenki kochają się nie tylko ze sobą, ale także lubieżnie ocierają się o ukwiał. Czy jeśli napiszę, że wszystkiemu przygląda się siedząca na skale krewetka, która kręci wąsa, to przegnę?
Pomówmy więc o jedzeniu. Quadri posiada zooxantele, czyli bakterie robiące jedzenie ze światła, ale lubi też wrzucić na ruszt coś konkretnego. W naturze jest to często jakaś ryba, albo wręcz błazenek, który nie był na tyle mądry, by uodpornić się na jad (co wymaga dość długiego delikatnego pocierania ciałkiem o ukwiał). W akwarium raz w tygodniu można ukwiałowi rzucić mrożoną krewetkę. Samo pożeranie nie jest może fascynujące, ale już proces wydalania... udało mi się go zarejestrować aparatem robiącym jedno zdjęcie na sekundę. Szczerze mówiąc myślałem, że mój ukwiał umiera, a tymczasem on tylko robił kupę...
Kochajmy ukwiały. To prawdziwe Dzieci - Kwiaty...
Kiedy jest pobudzony wygląda dumnie. Wyprężony, pełen energii, nabrzmiały wręcz. Jest lekko różowy i potrafi dość szybko zareagować na dotyk wyprężając się gwałtownie. Lubi być głaskany... Czasem jednak flaczeje i wygląda żałośnie...
Powyższy opis może czytelnikowi skojarzyć się tylko z jednym. Oczywiście z ukwiałem Entacmaea Quadricolor. To fascynujące zwierzę - drapieżnik, ochroniach i burdel w jednym.
Entacmaea Quadricolor najwyraźniej posiada zdolności telepatyczne - potrafi odczytywać intencje akwarysty i postępować dokładnie odwrotnie. Przykład: jeśli znajdziemy w zbiorniku miejsce dla naszego Quadri, kupimy go za 280 PLN i umieścimy go na pieczołowicie przygotowanym kawałku skały możemy być na 110 procent pewni, że ukwiał nas oleje, przecwałuje na swojej szerokiej, lepkiej, trującej nodze po innych ukochanych koralowcach i wlezie za najdalszy, najciemniejszy i najmniej widoczny kawałek skały z tyłu akwarium. Przy czym co jakiś czas będzie wystawiał macki, żeby parzyć co się da. Jeśli przykleimy go do skały "kropelką" odklei się następnego dnia. Jeśli w desperacji przybijemy go igłą strzykawkową do skały- podzieli się na dwa ukwiały, które pójdą w dwie różne strony parząc dwie różne grupy koralowców. Po co więc trzymać to świecące, chodzące gówienko w zbiorniku? Cóż...jeden obraz wart jest tysiąca słów:
Quadricolor i błazenki żyją w naturze w symbiozie. Ukwiał daje błazenkom bezpieczeństwo (są uodpornione na jego jad), a one przynoszą mu za to od czasu do czasu jedzenie. Nie oznacza to, że kupując ukwiał i błazenki od razu zobaczymy wzruszające sceny rodem z "Gdzie jest Nemo".
Błazenki urodzone w niewoli (a te dominują w sklepach) często olewają ukwiał. Wiedzą, że i tak są bezpieczne. W sumie mają rację - wszakże rzadko ludzie hodują w akwariach orki i rekiny - żarłacze. Moje dwa błazenki właśnie pochodziły z hodowli i świeżo wpuszczony do akwarium ukwiał (przemieścił się jedynie na odległość 4 cm, co oznacza, że jest telepatycznym impotentem) nie zrobił na nich żadnego wrażenia. Prosiłem. Błagałem. Zachęcałem i groziłem. Bez skutku. Błazny nie chciały się miziać z ukwiałem. Wreszcie na jakimś amerykańskim forum wyczytałem, że czasem skutkuje przyklejenie do szyby akwarium zdjęcia błazenków w ukwiale, co może sugerować rybom w środku odpowiednie zachowanie. I choć generalnie amerykańscy akwaryści morscy to idioci (niektórzy wkładają do zbiorników plastikowe koralowce i modele wraków galeonów) to rozwinąłem twórczo ich pomysł. Na kilka dni ukradłem mojemu dziecku tablet, przymocowałem go do szyby i ustawiłem tak, by odtwarzał rybom w środku zapętlony film z błazenkami wpływającymi do ukwiała. I co?
Nic. Albo błazny były tępe, albo miały kiepski wzrok i pływały nadal w innym kącie akwarium. Z pomocą przyszedł mi przypadek. Pewnego dnia jeden z błazenków wyskoczył z akwarium. Było mi go żal, bo był ze mną od samego początku. Następnego poranka znalazłem na podłodze drugiego. I choć wciąż byłem w żałobie pojechałem do Akwa Świata po nową parkę. Miałem szczęście. Właśnie przyszła dostawa z Fiji, a w niej błazenki, które jeszcze kilka dni wcześniej pływały w prawdziwej rafie. Przyniosłem je do domu, wpuściłem do akwarium, poszedłem wyrzucić niepotrzebną już foliową torebkę, a gdy wróciłem...
Błazenki uwielbiają ukwiał. Miziają się w nim i z nim. To radosny trójkąt, któremu pikanterii dodaje fakt, że błazenki są dwupłciowe. Zmieniają płeć w zależności od aktualnych potrzeb stając się samcem bądź samicą. W moim przypadku baba okazała się być tym większym błazenkiem. Natychmiast wywaliła samca z ukwiału gryząc go po płetwach i wpuszczając do środka tylko na czas kopulacji. W nocy biedak musi spać w innym kącie akwarium. Czasem wygląda to dziwnie, bo błazenki kochają się nie tylko ze sobą, ale także lubieżnie ocierają się o ukwiał. Czy jeśli napiszę, że wszystkiemu przygląda się siedząca na skale krewetka, która kręci wąsa, to przegnę?
Pomówmy więc o jedzeniu. Quadri posiada zooxantele, czyli bakterie robiące jedzenie ze światła, ale lubi też wrzucić na ruszt coś konkretnego. W naturze jest to często jakaś ryba, albo wręcz błazenek, który nie był na tyle mądry, by uodpornić się na jad (co wymaga dość długiego delikatnego pocierania ciałkiem o ukwiał). W akwarium raz w tygodniu można ukwiałowi rzucić mrożoną krewetkę. Samo pożeranie nie jest może fascynujące, ale już proces wydalania... udało mi się go zarejestrować aparatem robiącym jedno zdjęcie na sekundę. Szczerze mówiąc myślałem, że mój ukwiał umiera, a tymczasem on tylko robił kupę...
